فرا تر رفتن از خود و شاخص شدن در بین هم نوعان خویش

به نام حق
هیچ انسانی بزرگ متولد نمی شود و بی هیچ دلیل هم بزرگ نمی شود .بزرگی نه به معنای قد کشیدن و افزودن بر وزن و قد و طول عرض جسمانی است . که این ها قطعا برای همه انسان ها ساری و جاری است . بزرگی که مد نظر است منظور بزرگی روح و بزرگی شخصیت و فرا تر رفتن از خود و شاخص شدن در بین هم نوعان خویش هست .
هستند انسان هایی که در اکثریت هستند که در همان حد متعارف در میان جامعه همنوعان خویش راکد و ساکن و ساکت می شوند و سر در گریبان خود و زندگی شخصی خود می گذارند و به روز مرگی مشغول می شوند . خورد و خوراکی و زاد و ولدی و کاری و خوابی و سرانجام هم رحل اقامت گزیدن و برای همیشه از صفحه روز گار و ذهن محو شدن . این انسان ها کوچک متولد می شوند و با اختلافی نه چندان قابل توجه در همان حد و اندازه محیطی جغرافیایی و فکری کوچکی که دارند بی هیچ آثار شاخصی که بتوان بر مبنای آن بعد از رفتنش او را باز یابی و باز آفرینی کرد ، از دنیا می روند .
اما هستند انسان هایی که در حداقل هستند و تعداد آنها اندک ؛ که کوچک متولد می شوند ولی بزرگ از دنیا می روند . فاصله میان این تولد و مرگ برای این چنین انسان هایی بسیار وسیع تر از فاصله میان تولد و مرگ آنها و همچنین فاصله آنها با زندگی سایر همنوعان خویش هست .
چنین انسان هایی در این پهن دشت وسیع زندگی و جدال با افکار و انواع سختی ها و طبیعت ؛ چه خون دل ها و چه زحمت ها و چه عشق ها و چه سختی های را بر جان خود متحمل نشده اند . یک انسان بزرگ از نظر شخصیت و روح بلند و کار کرد اجتماعی قابل توجه ،همانند یک ساختمان بزرگی است که ذره ذره آن با تلاش و زحمت و هزینه زیاد بر هم گذاشته شده و در هم تنیده شده است . آن چیزی که انسان ها را از هم تفکیک می کند نه بار مدارک علمی و انبوه کتاب های کتاب خانه و حساب بانکی است، بلکه میزان اثر بخشی وی بر جامعه خود و جامعه جهانی است . هر چه این اثر بخشی در جهت رفع گرفتاری ها و بهبود کیفیت زندگی و همگرایی میان جامعه بیشتر و عمیق تر باشد ؛ ارزش و مقام و بزرگی شخص بالاتر و نامش ماندگار تر خواهد بود .
یکی از این شخصیت های مهم و تاثیر گذار در زندگی من و هم نسل های من ؛ شهید سید عبدالمحد تقوی بودند .
سید بلال موسوی